Maria

Moederdag in Coronatijd

Een gedicht van uw Pastoraal werkster Giny v.d. Korput

Stil en onopvallend, bescheiden op de achtergrond en
een beetje vergeten vind je haar overal terug.
In kerken en kapellen, op hoeken van straten
verkleurd door regen en wind.
in huiskamers oud of modern van vorm.
Maria, de vrouw zo menselijk nabij.
Een jonge vrouw uit Galilea met een leven,
getekend door het lijden van haar zoon.
Moeder van een kind, anders dan andere,
dat van kleins af zijn eigen weg ging.
Maria, een vrouw waarin elke moeder zich kan herkennen.
Zij stond onder het kruis van haar eigen zoon.
Op dat moment was er van mannen of leerlingen
geen sprake meer.
Ze waren er allemaal vandoor.
Ze kon aanvaarden, omdat ze zich door God aanvaard wist.
God had naar haar omgezien.
Nu durft men nauwelijks nog over haar te spreken.
Ze past in haar eenvoud niet meer in onze tijd.
Haar beeld is uit vele kamers verdwenen.
En toch blijft haar leven van pijn en diep geloof
een uitnodiging tot inzet en inkeer.
Bij haar komen mensen met zorgen en verdriet,
bij haar worden mensen opnieuw eenvoudig.
Haar beeld zal mensen blijven troosten
en wegen laten vinden naar elkaar.
Zij leert ons dat leven is:
willen vasthouden en moeten loslaten... 

Pastoraal werkster Giny v.d. Korput